مبانی نظری رضایت شغلی
مبانی نظری رضایت شغلی مبانی نظری رضایت شغلیدانلود مبانی نظری رضایت شغلی مبانینظریرضایتشغلیمبانینظریرضایتشغلی-------
مبانی نظری رضایت شغلی
فرمت فایل دانلودی: .zipفرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 65
حجم فایل: 0
قیمت: 70400 تومان
بخشی از متن:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 65 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
رضایت شغلی
تعاریف رضایت شغلی
2_16) ابعاد رضایت شغلی
2_17) نظریه های رضایت شغلی
2_17_1) نظریه دو عاملی هرزبرگ
الف) عوامل بهداشتی:
ب) عوامل انگیزشی:
2_17_2) نظریه کینزبرگ
2_17_3) نظریه کندال و اسمیت
2_17_4) نظریه کامروایی
2_18) عوامل موثر بر رضایت شغلی
2_18_1) هماورد طلبی اندیشه ای یا چالشگری فکری
2_18_2) یکسانی حقوق و مزایا
2_18_3) شرایط مناسب کاری
2_18_4) همکاران مساعد
2_18_5) تناسب شغل با ویژگی های فردی
2_19) ابزار های اندازه گیری شغلی
2_20) آثاروجود رضایت شغلی
2_20_1) رضایت و ترک خدمت
2_20_2) رضایت از شغل و غیبت از کار
2_20_3) رضایت و عملکرد
2_21) پیامد های رضایت شغلی وعدم رضایت شغلی
پیشینه پژوهش
2_ 28) پیشینه پژوهش
2_ 28_1) پیشینه پژوهش داخلی
2_28_2) پیشینه پژوهش خارجی
منابع و مآخذتحقیق
منابع فارسی
منابع غیر فارسی
رضایت شغلی
تعاریف رضایت شغلی
رضایت از نظر لغوی به معنی خوشنودی و پسند انبساط خاطرمیل است"رضایت شغلی یکی از عوامل بسیار مهم در موفقیت شغلی است. رضایت شغلی عاملی است که باعث افزایش کارایی و نیز احساس رضایت فردی می گردد (رضایی، صوفی، شعبانی،1392، ص35). در راستای نیل به اهداف هر سازمان، باید شرایطی را فراهم ساخت تا کارکنان سازمان در محیط های جذاب و با خشنودی و رضایت کامل به انجام وظایف محوله بپردازند تا کارآیی و اثر بخشی لازم را در اجرای این امر خطیر داشته باشند. رضایت شغلی را به عنوان حالت هیجانی لذت بخشی تعریف می کنند که ناشی از ارزیابی شغل یا تجربه های شغلی فرد است (کرامتی، الهیاری،1391، ص 118). در مدیریت منابع انسانی پدیده ی رضایت شغلی یکی از شاخص های کیفیت زندگی می باشد. شکی نیست مردمی که از کار خود رضایت خاطر دارند در پایان روز احساس می کنند به توفیقی نائل آمده اند. هرچه سازگاری بین کارکنان و اهداف سازمانی بیشتر باشد انگیزش عملکرد و رضایت شغلی کارکنان نیز افزایش می یابد (محمد تبار، اسکندری، عباس پور،1390، ص 51).